Bir ay önce Irak Başbakanı El Kazımi’nin, yanında kurmaylarıyla Ankara’ya yaptığı ziyaret oldukça şatafatlı geçmiş, sarayda Arap müziği eşliğinde geçirilen gece de epeyce konuşulmuştu.
O ziyaretin akılda kalan yanlarından biri de AKP başkanının Irak’a beş milyar dolar yardımda bulunacaklarını açıklamasıydı. Yani AKP-MHP hükümeti Irak’a hatırı sayılır bir miktar para verecek, karşılığında da yeni dönemde bölgede yapmak istediklerine hem karışılmayacak, gerektiğinde de destek olunacaktı. Ancak biraz ekonomi haberleri dinleyenlerin dahi TC Merkez Bankası kasasında şu an böyle bir paranın olmadığını, hatta merkezin borçlu olduğunu, biraz siyasetten anlayan herkesin de Irak’ın bazı ciddi işlerde tek başına kararlar al(a)madığını biliyorlardı…
BenzerHaberler
Irak yönetimi, peş peşe yapılan davetlerden birine icabet etmiş, yapılan açıklamalarda da görüşmelerin devam edeceği söylenmişti.
Geçen hafta, yani Türkiye’deki görüşmelerden bir ay sonra bu kez TC Savunma Bakanı, Genelkurmay Başkanı ve MİT Başkanı’nın önce Bağdat ardından da Hewlêr ziyaretlerine tanık olduk. Gelen heyeti oluşturanların yaptıkları işe baktığımızda geliş niyetinin ne olduğunu da anlamış olduk.
Peki gelen heyet Bağdat’ta aradığını buldu mu? Önce bu sorunun yanıtına bakalım.
Usuldendir, iki ülke arasında bir resmi ziyaret yapıldığında görüşmelerin yapıldığı salonlarda her iki ülkenin bayrakları asılır. Ancak gerek sayın Kazımi’nin gerekse de Cumhurbaşkanı sayın Berhem Salih’in heyeti kabul ettiği yerlerde Türk bayrağını göremedik. Şahsen bunu bir soğuk karşılama gibi düşündüm. Ardından yapılan açıklamalarda da ‘istihbarat paylaşımları’ yapılacağına dair cümlenin dışında dişe değer bir mesaj da algılayamadım.
Heyetin Bağdat’tan istediğini alamadan ayrılmasından kırk elli saat sonra, kırka yakın insanın öldüğü ve yüzden fazlasının da yaralandığı bir patlama oldu. Patlamanın zamanlaması da oldukça manidardı. Aynen Avrupa’da bazı ülkelerle AKP başkanının gerilimlerinin ardından gerçekleşen patlamaları çağrıştırdı.
Ziyaretin ikinci ayağı olan Hewlêr’de heyetin yüzü gülüyordu ve oldukça mutluydular. Zaten Hewlêr’e gelen her Türk heyeti kendini evinde gibi rahat hisseder.
Üç görüşme yaptılar. İlki Mesut beyle, sonrakiler de Neçirvan ve Mesrur Barzani ile…
Anlayacağınız; KDP ile yapıldı görüşmeler.
YNK’li Savunma Bakanı kendi mevkidaşı gelmiş olduğundan sadece karşılamada yer aldı, ancak yapılan hiçbir toplantıya katılmadı. Her zaman olduğu gibi gene görüşmeler TC yetkilileri ve KDP yöneticileri arasında ve kapalı kapılar ardında yapıldı. YNK dahil diğer tüm partiler dışında tutuldu işin. Toplantılardan sonra yapılan açıklamalarda etrafa gülücükler saçıldı, dostluktan, yakın ve kıymetli ilişkilerden duyulan memnuniyetler dile getirildi.
Uzun süredir bölgeden Türkiye’ye düzenli olarak istihbarat akışı sağlandığını, sırf bu yüzden çok sayıda Kürt yurtseverinin katledildiği yazılır çizilirdi. KDP ise bunu her zaman yalanlar, kendi kitlesine söylenenlerin doğru olmadığı yönünde açıklamalar yapardı. Ancak Türkiye Savunma Bakanı ‘bilgi akışından’ dolayı KDP yöneticilerine teşekkür ederek, yurtsever Kürtlerin tezini de doğrulamış oldu.
Yine yapılan açıklamada, “Bölgede terör örgütünden yana tavır koyanlara asla müsamaha etmeyeceğiz” cümlesi de bazı siyasi parti ve aydınlara, yurtsever bölge halkına karşı açık bir tehditti. Sosyal medyada bu başlık geniş yankı buldu.
Şimdi biraz da işin arka planına bakalım.
Türk devleti, Bağdat hükümetinden Irak sınırları içindeki Êzidî kenti Şengal ve kuzeydeki zulümden kaçarak gelen yurtseverlerin yaşadığı Maxmur Kampı’na dönük yapmak istediklerine, ayrıca Güney Kürdistan’daki saldırılarına, sivil katliamlarına, köy boşaltmalarına ve toprak işgaline göz yummasını hatta bazı alanlarda destek olmasını istiyor. Ancak bu istekler Irak hükümetinin egemenliğini sarsar ve topraklarının bir bölümünü Türkiye’ye terketmesi anlamına gelir ki bu sadece Irak’ın sorunu olmaktan çıkar. Hatta bu başlıkları KDP yönetimine havale etmesi dahi ciddi sorunlar doğurur.
Öncelikli İran ve yereldeki yanlıları, ardından da Arap Birliği’nin çok da razı olacakları bir iş değil.
Arada bir havadan yapılan bombardımana benzemez tümden işgal planı. Dünyada da yankıları olur. Amerika ve Avrupa’nın nasıl bir tepki koyacağı da düşünülmesi gereken faktörlerdir.
İşte bunlardan kaynaklı olarak Irak, Türk devletinin bu yöndeki isteklerine çok sıcak bakmıyor gibi görünüyor. Ancak bu; hiçbir şey olmayacağı anlamına gelmemelidir. Zira AKP-MHP iktidarının iç kamuoyunu oyalayacak başka bir kozu da yok. Libya, Akdeniz meseleleri istedikleri gibi gitmedi, hayali gaz birkaç ay oyaladı. Kalıcı ve oyalayıcı bir başlık lazım ki en uygunu Kürtler.
Anlaşılan bu kış, bu bahar, bölgede oldukça hareketli günler yaşayacağız.
KDP ne yazık ki diğer parçalardaki kendi halkıyla yapması gereken kader birliği yerine işgalcilerle işbirliğini tercih etmiş, her şeyi yapmaya hazır halde bekliyor.
Yazının sonuna bir tereddütümü ekleyerek bitireyim. Eskiler ‘Osmanlı’da oyun çok’ derlerdi. Doğrudur.
Dikkatleri Şengal ve Maxmur üzerine çekip başka bir şeyler yapmaları da şaşırtmamalı ve tüm yurtseverler önümüzdeki sürece dair duyarlı olmalıdır.
